Γυναίκες της χρονιάς 2011 - Επιστήµων

ΑΜΑΛΙΑ ΑΓΓΕΛΗ
Η δρ. Αµαλία Αγγελή, επικεφαλής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς της Βρετανίας, εφηύρε υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια! Το πεπτίδιο Ρ11-4Ο «αναγεννά» οργανικά την αδαμαντίνη και καθιστά τον οδοντιατρικό τροχό ξεπερασμένη τεχνολογία.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ
Η 28χρονη ηλεκτρολόγος µηχανικός είναι η πρώτη επιστήμονας παγκοσμίως που κατάφερε να χρησιμοποιήσει το ανθρώπινο καρδιογράφημα ως ηλεκτρονική ταυτότητα. Η τεχνολογία που ανέπτυξε είναι πιο ασφαλής από όλα τα σκάνερ που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα σε στρατόπεδα, αεροδρόμια, χώρους υψίστης ασφαλείας ή πόλεις που διοργανώνουν Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΡΟΚΙΔΑ
Επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Χηµικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, βραβεύτηκε με το «Ελληνικό Βραβείο 2011 L’OREAL-UNESCO Για τις Γυναίκες στην Επιστήμη». Το ερευνητικό της πεδίο αφορά το σχεδιασμό και την ανάλυση φυσικών διεργασιών και ιδιαίτερα διεργασιών τροφίμων. Η έρευνά της εστιάζεται στην ανάπτυξη νέων λειτουργικών τροφίμων, που διαθέτουν βελτιωμένες θερμοφυσικές ιδιότητες και θωρακίζουν την υγεία μέσα από την καθημερινή διατροφή.

ΑΛΚΗΣΤΗ ΜΠΟΝΑΝΟΥ
Η ερευνήτρια του Ινστιτούτου Αστρονοµίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, τιμήθηκε με το «Ελληνικό Βραβείο L’OREAL-UNESCO 2011 Για τις Γυναίκες στην Επιστήμη», στον τομέα των Φυσικών Επιστημών. Αποφοίτησε μετά πολλών επαίνων (magna cum laude) από το Wellesley College (ΗΠΑ) το 2000 με πτυχίο στη Φυσική και την Αστρονομία. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα (Μasters/M.A.) και διδακτορικό (Ph.D.) στην Αστρονομία από το Πανεπιστήμιο Harvard (ΗΠΑ) το 2002 και 2005.

ΕΛΛΗ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Η γενετίστρια - βιολόγος βρίσκεται πίσω από την ανακάλυψη της σχέσης του γονιδίου με τον καρκίνο του αίματος που παρουσιάστηκε σε Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Στοκχόλμης. Ως επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, είχε ανακαλύψει το γονίδιο που προκαλεί την παιδική λευχαιμία. Το συμπέρασμα της έρευνας για τη μυελοδυσπλασία είναι ότι νέες γενετικές ενδοσκοπήσεις θα διευκόλυναν τον προσυμπτωματικό έλεγχο μετάλλαξης.

Γυναίκες της χρονιάς 2011 - Διεθνής Ελληνίδα

AΘΗΝΑ ΑΝΔΡΕΑΔΗ
Απασχόλησε όλους τους κριτικούς της Μεγάλης Βρετανίας, όχι μόνο για την εντυπωσιακή εμφάνισή της, αλλά κυρίως για τη βελούδινη φωνή της. Ο Τύπος ανά την Ευρώπη την έχει χαρακτηρίσει, ήδη, «Νέα Ελληνίδα Θεά». Τα τραγούδια της «Breath with me» και «Peeling apples» έπαιξαν στα μεγαλύτερα ραδιόφωνα της Βρετανίας, και όχι μόνο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΓΟΥΡΖΗ
Την 11η Σεπτεµβρίου 2011, η διαπρεπής συνθέτρια και αρχιµουσικός (η δεύτερη Ελληνίδα µαέστρος, µετά τον Δηµήτρη Μητρόπουλο, που διηύθυνε τη Φιλαρµονική της Νέας Υόρκης), παρουσίασε σε παγκόσµια πρώτη, στην Πλατεία Όπερας του Μονάχου, το έργο της «Time Zero», στο πλαίσιο συναυλίας µνήµης που διοργανώθηκε µε αφορµή τη 10η επέτειο της τροµοκρατικής επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους.

ΕΡΣΗ ΔΑΝΟΥ
Η σκηνοθέτις και σεναριογράφος Έρση Δάνου είναι συνιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών του Λος Άντζελες. Ένα κινηματογραφικό γεγονός που αυξάνει σταθερά την απήχησή του σε θεατές που δεν μιλούν απαραίτητα τη γλώσσα μας, μια πετυχημένη οδός προβολής του ελληνικού σινεμά στην Αμερική.

ΕΡΣΗ ΔΑΝΟΥ

ΜΑΡΙ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Τον περασµένο Νοέµβριο τιμήθηκε με το «Χρυσό Παράσημο Ανθρωπιστικής Αξίας» από το Διεθνή Αυστριακό Οργανισμό «ALBERT SCHWEITZER», στη Βιένη, για την κοινωνική της δράση μέσω της εκπομπής της «Με αγάπη», στον ΑΝΤ1. Ήταν η μοναδική
Ελληνίδα που έλαβε αυτή την τιμή.

ΜΑΡΙΑ ΜΕΝΟΥΝΟΣ
Η ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και ηθοποιός Μαρία Μενούνος, η πρώτη δημοσιογράφος που πήρε συνέντευξη από σύσσωμη την οικογένεια του Προέδρου Ομπάμα, συγγραφέας του βιβλίου «The EveryGirl's Guide to Life», τιμήθηκε για τη φιλανθρωπική της δράση από το Κέντρο Unesco για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια.

ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ-ΒΑΛΥΡΑΚΗ
Η ζωγράφος ήταν επίτιμη προσκεκλημένη του National Museum of Women in the Arts - Εθνικού Μουσείου Γυναικών στις Τέχνες, στην Ουάσινγκτον, με την ευκαιρία των 25 ετών από την ίδρυσή του, με το έργο της Double Ferrari Formula One, διαστάσεων 110x90.

ΤΟΝΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η νεαρή ηθοποιός με τη διεθνή καριέρα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή των υπεύθυνων του έγκυρου κινηματογραφικού site IMBD, όταν πρωταγωνίστησε με τον Τόμπι Τζόουνς στο θρίλερ «Berberian Sound Studio», ενώ πρόσφατο διαδικτυακό γκάλοπ την ανέδειξε περισσότερο ερωτική και από την Αντζελίνα Ζολί!

ΑΡΙΑΝΝΑ ΧΑΦΙΝΓΚΤΟΝ
Το site της, Huffington Post, κατάφερε να εκτοπίσει από την κορυφή της αναγνωσιμότητας τους New York Times και πλέον διαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό της Αμερικής. Τώρα, η πολυσχιδής Ελληνίδα, αφού έθεσε σε λειτουργία τη γαλλική εκδοχή του site, ανακοίνωσε ότι έχει επίσης την πρόθεση να δημιουργήσει έναν ιστότοπο στη γενέτειρά της, την Ελλάδα.

Γυναίκες της χρονιάς 2011 - Αθλήτρια

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΣΗΜΑΚΗ
Η 23χρονη πολίστρια της εθνικής ομάδας πόλο ψηφίστηκε ως η καλύτερη πολίστρια στον κόσμο για το 2011. Είναι η τρίτη μεγάλη ατομική διάκριση σε ένα χρόνο για την παίκτρια της Βουλιαγμένης. Το καλοκαίρι πήρε τον τίτλο της MVP του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στη Σαγκάη, ενώ τον Οκτώβριο της απονεμήθηκε το βραβείο της καλύτερης στην Ευρώπη.

ΒΑΣΩ ΜΙΛΛΟΥΣΗ
Η 27χρονη αθλήτρια πραγματοποίησε καταπληκτική εμφάνιση στη δοκό ισορροπίας, στην πρεμιέρα του παγκόσμιου πρωταθλήματος ενόργανης γυμναστικής, στο Τόκιο, και πήρε χρυσό μετάλλιο στη δοκό ισορροπίας στο παγκόσμιο κύπελλο ενόργανης γυμναστικής του Μάριμπορ, ενώ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη δοκό ισορροπίας στο προ-Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου.

ΣΤΕΦΑΝΙ ΜΠΙΣΜΠΙΚΟΥ
Η καταξιωµένη αθλήτρια, με μεγάλη παρουσία σε διεθνείς αγώνες την τελευταία πενταετία, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με 13.950 στη δοκό ισορροπίας, στο παγκόσμιο κύπελλο ενόργανης γυμναστικής της Γάνδης, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΟΛΩΜΟΥ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΗ
Ηταν οι µόνες Ελληνίδες αθλήτριες στη συγχρονισμένη κολύμβηση που έλαβαν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σαγκάης και η παρουσία τους ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική. Οι δύο πρωταθλήτριες έλαβαν μέρος σε τέσσερις τελικούς, ενώ κορυφαία διάκριση θεωρείται η 7η θέση της Δέσποινας Σολωμού στον τελικό του τεχνικού προγράμματος στο σόλο.

ΒΑΡΒΑΡΑ ΦΙΛΙΟΥ
Η Βαρβάρα Φίλιου πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση στο διεθνές γκραν πρι ρυθμικής γυμναστικής του Βερολίνου. Πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του σύνθετου ατομικού στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ρυθμικής γυμναστικής, που διεξήχθη στο Μονπελιέ της Γαλλίας, το Σεπτέμβριο.

ΖΕΤΑ ΦΟΥΝΤΑ
Η ιππέας πρωταθλήτρια εφήβων 2010 ήταν η μεγάλη πρωταγωνίστρια του 1ου αγώνα πρωταθλήματος υπερπήδησης εμποδίων, στο κλειστό ιπποδρόμιο του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας στο Μαρκόπουλο. Αναδείχτηκε νικήτρια στην κατηγορία Εφήβων, ύψους 1,35μ., αλλά και στην κατηγορία Ενηλίκων ύψους 1,40μ. Έχει λάβει μέρος σε δύο διεθνείς αγώνες, στο Jardy και στο Le Mans. Στο τελευταίο, κατέκτησε την 3η θέση, στην κατηγορία Ladies (ύψος 1,35).

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ

Είναι βράδυ, 1.15 μετά τα μεσάνυχτα, και μόλις τώρα –πριν από λίγο– σταμάτησε το μυαλό μου να «βοσκάει» εδώ κι εκεί και με τρόμο πως ένα ακόμα βράδυ θα χαθεί, «το μάντρωσα» για τα καλά, κλείνοντας τις πόρτες και τα παράθυρά του. Οι σκέψεις μου έγιναν τρελές Ερινύες κι έρχονται να με πνίξουν πάντα κάθε βράδυ αυτή την ώρα της ανακούφισης, της αυτοσυγκέντρωσης και του απολογισμού. «Απολογισμός ποιου πράγματος;», εξομολογούμαι με ενοχή. Αφού το έσκασα –πάνε μέρες τώρα– μην αντέχοντας την καθημερινότητα της ζωής μου και του γραφείου, μην αντέχοντας να βλέπω τεθλιμμένους, αγχωμένους, σαλταρισμένους ανθρώπους παντού, μην αντέχοντας τις ειδήσεις, τις πλατείες, τους αδικημένους, τους αγανακτισμένους, τους αηδιασμένους, τους ΠΑΜΕ, τους ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και κάθε συνδικάτο, κάθε πολιτικό, δημοσιογράφο και παράγοντα. Αγανάκτησα που δουλεύουμε όλοι σαν τρελοί κλείνοντας δυο - δυο τα τεύχη μας λόγω των ακατάπαυστων απεργιών, αγανάκτησα που βλέπω μαμάδες, κυρίως διευθύντριες, αρχισυντάκτριες, στυλίστριες και απαξάπαντες τους εργαζόμενους στα εβδομαδιαία περιοδικά να φεύγουν μετά τα μεσάνυχτα κάθε μέρα, διότι δουλεύουμε συνεχώς, μην ξέροντας αν θα προλάβουμε να κυκλοφορήσουμε στη σωστή ημερομηνία ή αν οι συνεχείς απεργίες της ΔΕΗ και διάφορων άλλων –που ξεπετάγονται καθημερινά– θα μας κάνουν να μη φύγουμε ποτέ από το γραφείο.

Έτσι λοιπόν κι εγώ λιποτάκτησα πριν από δέκα μέρες, τους χαμογέλασα με ένα «λυπημένο χαμόγελο» που έλεγε πολλά, τα μάζεψα κι έφυγα. Μάζεψα τα ρούχα των παιδιών μου, πήρα προμήθειες, ξηρά τροφή, τα παιδιά κι έφυγα σχεδόν νύχτα. Την προηγούμενη είχα κάνει μια αναγνωριστική βόλτα το μεσημέρι στο Σύνταγμα, και δυο δουλειές σε εκκρεμότητα και ένα ραντεβού που δεν έφτασε ποτέ λόγω πορείας ήταν αρκετά για να με κάνουν να το βάλω στα πόδια σαν φυγόδικος την επόμενη. Η πιο βρόμικη πλατεία από καταβολής Συντάγματος, με βουνό τα χαρτιά του ΠΑΜΕ και του κάθε ΦΥΓΕ και ΔΙΑΛΕΧΤΕ διαμαρτυρόμενου της γης, μια κανιβαλιστική διάθεση που πλανιόταν στον αέρα, μια «αγριάδα τρελού» στα μάτια όλων των παρευρισκομένων στην πλατεία, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα λευκά μάρμαρα ρημαγμένα από εκδίκηση, αγανάκτηση και κρυμμένη υπομονή που έγινε «ύαινα λυσσαλέα» στο μυαλό ανθρώπων που πραγματικά βρήκαν τρελό κουράγιο για να ξεσηκωθούν έτσι, συνέθεταν την εικόνα που αντίκρισα. Ξεσηκωμός και πλιάτσικο, βρομιά και χάος μαζί. Κακός οιωνός, είπα, ενώ είχα διαλέξει επίτηδες να μην κουβαλήσω τσάντα μαζί μου, να βγω σαν να πήγαινα για γάλα στη γωνία. Κι όμως, δεν έβγαλα άκρη. Δίπλα στους θυμωμένους, τους αγανακτισμένους, έβλεπα και βέβηλους, κανείς από τους οποίους δεν σκέφτηκε πώς θα καθαρίσει μετά αυτό το χάλι, πώς θα ξανακολληθούν τα μάρμαρα, πώς θα μαζευτεί το χαρτομάνι που έγινε λάσπη και ένα με τα σπασμένα πεζοδρόμια, πώς θα σβήσουν οι βρισιές από τους τοίχους. Απογοητεύτηκα και έφυγα νωρίς. Δεν χρειαζόταν όλο αυτό. Είναι και μάταιο, νομίζω – και να με συγχωρήσουν οι θερμόαιμοι.

Μόνο η τιμωρία βάζει τα πράγματα στη θέση τους σ’ αυτήν τη ζωή. Όλοι ξέρουμε πόσοι και ποιοι «καλοί» χωράνε στη φυλακή, με έναν πρόχειρο απολογισμό των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Σε όλο τον προηγμένο κόσμο γίνονται φυλακίσεις διεφθαρμένων πολιτικών και δήμευση της περιουσίας τους. Αυτό και μόνο αρκούσε, με συνοπτικές διαδικασίες και με πολιτικές καθαιρέσεις, ως πρώτο αντικαταθλιπτικό, στο δύσμοιρο λαό μας.

Λιποτάκτησα λοιπόν, σας το ’πα… Ήρθα στο σπίτι μου στο νησί, που για εκείνους που δεν ξέρουν είναι «το νησί της χλιδής» και για εμένα που ξέρω είναι το μέρος όπου βλέπω ορίζοντα από το μπαλκόνι μου, ουρανό καθαρό, αγελάδες και πρόβατα δεξιά μου, κοκοράκια που τα ακούω την ανατολή, όταν με ξυπνούν για λίγο. Σ’ αυτό το νησί, που είναι πιο όμορφο το χειμώνα και την άνοιξη, το νησί της μοναξιάς μου, που μόνο ένας μόνιμος κάτοικός του ξέρει να τη βρίσκει. Έπειτα από τρεις ημέρες, άρχισα να μεταμορφώνομαι σε ένα φιλήσυχο άνθρωπο, η μελαγχολία μου υποχώρησε και ακόμα και τις ειδήσεις τολμώ να τις αναλύσω ψυχραιμότερα. Δουλεύω συνεχώς, σε επικοινωνία με το γραφείο μου, σκέφτομαι νέα πράγματα, σκέφτομαι με ελπίδα και όχι με «μαύρο κέφι», δίνω κουράγιο σε αυτούς που το χάνουν, είμαι μια καλή μαμά που τρώει μεσημεριανό, βραδινό με τα παιδιά της, τα αλείφω κρέμα για τον ήλιο ανελλιπώς και τους εξηγώ προσεκτικά τι συμβαίνει «όταν μία χώρα πτωχεύει».

Αισθάνομαι τύψεις κάποιες φορές για την πράξη λιποταξίας μου, αλλά αισθάνομαι και το κουράγιο να βγαίνει από μέσα μου, που μου λέει πως φτάνει πια με το «μεγάλο φαγοπότι» όλων των χαμογελαστών φίλων μας και ίσως κάτι καινούργιο θα βγει μέσα από τη δυσοσμία της Καμόρα, που φαίνεται πως τα έχει σκεπάσει όλα, μα όλα, σε αυτήν τη χώρα. Εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που έμαθα να κάνω τόσα χρόνια, να γεννάω ιδέες για περιοδικά. Αυτό ξέρω να κάνω καλά, νομίζω, κι αυτό πρέπει να συνεχίσω να κάνω, πάντα με σημαία την αξιοπρέπεια, εκτός κι αν απελπιστούμε και βλακέψουμε όλοι πια και γίνουμε επίδοξοι παίκτες ριάλιτι, χορευτές με τουτούδες και στρας γάντια, κανονικά νούμερα δηλαδή ή ηθοποιοί σε δακρύβρεχτα τούρκικα σίριαλ, «συνηθισμένοι» βιοπαλαιστές στην τρέλα της φαντασίας της αξιοθρήνητης ελληνικής μας κατάντιας. Ένας τρελός, θεότρελος θίασος που τρέχει να σωθεί, ένας παράφρων λαός πλέον, με ακόμη πιο παράφρονες πολιτικούς, που ψάχνουν να βρουν ποιος «έχυσε το γάλα και γιατί»… Όλοι άρρωστοι από την ίδια αρρώστια να ξορκίζουν το φάρμακο, περιμένοντας πως η αρρώστια θα περάσει με λιτανείες και διαμαρτυρίες τύπου «γιατί, Θεέ μου, σ’ εμένα», και όχι με αυτοσυγκέντρωση, συνεργασία με γιατρούς και εντατική θεραπεία. Αγανακτισμένη, πληγωμένη και αηδιασμένη κι εγώ από μια χώρα που όλο με απομυζούσε από την ώρα που ενηλικιώθηκα κι έβγαλα την πρώτη δραχμή, της κατέθετα πάντα από τους πρώτους τα κόμιστρα και δούλευα πάντα με συνέπεια, με το φόβο μήπως καταστρέψω, μήπως πειράξω κάποιον ή κάτι, μήπως γίνω εγώ η κακιά και η διεφθαρμένη απέναντι στο πιο κακό σύστημα με Αρχιερείς και πρωτεργάτες που τους ήξερα βέβαια, μέλη μιας άτυπης συμμορίας Μαφίας, κάτι από Νονό και τη «μεγάλη ληστεία του τρένου».

Ζω για τη στιγμή που θα παρακολουθώ στην τηλεόραση όχι ειδήσεις, αλλά δίκες όπως αυτές που έβλεπα, κι ας ήμουν μικρή, μετά την πτώση της χούντας. Περιμένω πώς και πώς να δω ποιοι και πόσοι έχουν χρήματα στο εξωτερικό και αν θα έρθουν αυτά ποτέ πίσω, αν θα δημευτούν περιουσίες πάμπλουτων πολιτικών –μερικούς κάναμε το λάθος και τους φωτογραφίσαμε κι εμείς, όταν κοιμόμασταν όρθιοι στο «γλυκό ύπνο του δικαίου», άλλοι μάς χτύπησαν την πόρτα και το ζητούσαν σαν τρελοί, αλλά παραήταν οφθαλμοφανές και για εμάς, τα αθώα άσπρα αρνιά των περιοδικών, καμία σχέση με τους πονηρούς λύκους των εφημερίδων. Περιμένω κι εγώ για τη στιγμή που θα αποδοθεί –αν αποδοθεί ποτέ– δικαιοσύνη. Εδώ θα είμαι, σ’ αυτήν τη χώρα. Δεν έχω άλλωστε να πάω πουθενά αλλού, άντε μόνο σ’ αυτό το σπίτι των ανέμων στο νησί και θα γράφω τις νύχτες ακούγοντας τα καράβια στο λιμάνι και το βουητό του αέρα, που έχει πάψει πια να με φοβίζει. Ό,τι έχω κι αγαπώ είναι σ’ αυτήν τη χώρα, στην οποία ήμουν συνεπής και τακτική σαν μαθήτρια «σπασίκλας», όπως τόσοι και τόσοι άλλοι σαν εμένα, σαν εμάς.

Στη γειτονική Αίγυπτο δημεύτηκαν ήδη κάποιες περιουσίες. Θα περιμένω λοιπόν με τα χρόνια, στωικά, να δω να πληρώνουν κάποιοι κι εδώ για το «μεγάλο φαγοπότι» και για τα «χρόνια της χολέρας» που ακολούθησαν.